Nevrotik mi oldum ben ya!

Sonunda buda oldu. Ama üzülmüyorum benim gibi bi çok insan var. En azından tesellim bu. Ve bu olay artık normal karşılanıyor Dünya'da. Ama şöyle bir sorun var bunun psikolojik durumu eğer bastırılmış obsesif duygularımla birleşirse bu durum ciddi bir boyutta sevdiklerimden uzaklaşmama neden olur heralde. Şimdiden aklım başımdayken buraya yazıyorum ki ilerde bu kız biliyordu desinler. Günümün çoğunu pc başında geçiriyorum ve çok saçma şeylerde yaptığım oluyor. Bazen bu makinayı fırlatasım geliyor. Halbuki buna hiç gerek yok. En yakınlarım benim bunalım geçirdiğimi söylüorlar evet geçiriyorum artık hayır demicem evet bu doğru. Toefl sınavına artık çalışmıcam ve yatıp uyucam. Tembel tembel geçircem hayatımı. Ve bu yazımı okuyan arkadaşlarım eğer mutlularsa şuan onlarda benim gibi psiko - manyak oldular biliyorum. Ama ben şuna inanıyorum bu durum geçicek veya buna inandırmaya çalışıyorum kendimi. Geçicek geçicek...

Hayatımın değişmesi için bir ışık mı görmem lazım :) Evet evet ışık görüp hayatım değişcek ve o ışıkla birlikte beynimdeki tahtalarda yavaş yavaş kırılıcak. İnsanlar o ışık inancına dayanarak düşünce ziplemesi yapmak zorunda kalıyorlar.Orda tahta kırılması yaşanıyor zaten. Neyse neyse bu konulara girmicem. Sonunu ii görmedim...

O kadar bunalım takıldıktan sonra müzik açmak aklıma geldi. Şöyle Beyonce açayım dedim ve "Halo" dinliyorum. Gerçekten çok severek dinliorum bu kadını :) Nedense keyfim yerine geldi. Diğer yazımda bir sitede Dj lik yaptığımı söylemiştim artık yapmıyorum çünki site kapanmak zorunda kaldı çok ağır geldi ve 92 bin kişi baka kaldık öle bi yöne. Üzücüydü gerçekten çok eğleniyordum orda. Mikrofon sende oluyor aklındakiler sölüyorsun sürekli. Bu güzel bir duyguydu gerçekten birden boşluğa düştüm ve şuan nette anlamsızca dolaşıorum belkide nevrotiklik kavramı ordan çıktı. Neyse bu günlük bu kadar olsun diorum.Başka bir yazı çalışmamda görüşmek dileğiyle hoşça kalın...

hey you...

Pink Floyd dan "Hey you" yu dinledim. Çok ilginç yerlere götürdü beni. Üzüldüm biraz birazda düşündüm. Sonra değiştirdim Megadeth den "Peace sells" dinledim. Biraz kendime geldim. Düşünüyorum herşeyi aklımda bir ton mesele. Hiçbirininde ucu bağlı değil. Bugün çok değişik bir rüya gördüm dini bir rüyaydı. Biri bana cemid mi kamed mi getir falan diyordu anlamadım neden bahsettiğini. Bende bilmiyorum o ne dedim. O da biliyorsun biliyorsun dedi. Bende gerçekten bilmiyorum bilsem kesinlikle söylerim dedim. Oda hala biliyorsun diyordu ve sonra babanem içeri geldi Hüvellalahü.... diye okumaya başladı ve yüzüme üfürdü :) O serinlikle uyandım. İlginçti. Bu bir işaretmiydi. Off içim karardı. Geçen gün canım sıkıldı ve arkadaşıma derdimi açtım onunda canı sıkkınmış sonra farkettim ki herkesin canı sıkkın. İspanya'daki Julio'nun bile canı sıkkın. Herkes bunalım yahu. Neden aceba. Yediklerimizden içtiklerimizden mi oluşuyor. Yoksa kriz bizim içimizide mi vurdu. Bazılarına göre bahar ayları böyle oluyormuş. Ve artık kahve içmek istemiyorum yeşil çay içicem Japonlar gibi. Şimdi de Jason Mraz "I'm yours" dinliyorum. Süper bir parça ve klibide çok güzel. Adam sürekli geziyor ohh ne güzel. Emekli olduğumda kendime bir karavan alıcam ve dolaşıcam heryeri. Bence en büyük zevk bu olsa gerek. Evet evet kesinlikle bunu yapıcam. Belkide uzun bir deniz yolculuğuna çıkarım. Farklı insanlar tanırım muhabbet ederim. İspanyolcamı,Ruscamı ve Japoncamı geliştiririm. 83 yaşındaki arkadaşım Don bile Çince öğreniyor. Azimli insanlara bayılıyorum. Aslında bu azim değil merak ve ilgi. Ben aslında kendim gibi meraklı insanlara bayılıyorum. Bu arada George Michael "Careless whisper" e geçtim. Bu parçasını çok seviyorum. Bugün evde yanlızım herkes bir yerlere gitti. Dün Dünya Kadınlar Günü'ydü. Annem konferansa gitti ve değişik bir ifadeyle döndü. Konferansta parti savunmuşlar sinirlenmiş. Enteresandır bu işler. Ara ara hafızam gidip geliyor. 2 dk önce olayı hatırlayamıyorum. Sanki başka bir boyutta yaşıyorum gibi. Çok ilginç hayatımın baharında belkide şizofrenik bir duruma dönüşebilirim. Bazen beynimden tık die bişey atıyor. O tık anında sanki Homer Simpson'un beyni gibi olduğumu düşünüyorum. Neyse neyse son olarak Dido "Thank you" dinleyerek bu yazıyı kapatayım diyorum. Hoşça kalın. Sevgiyle kalın.